De eerste cultuurshock
Blijf op de hoogte en volg Nienke & Frederique
29 September 2012 | Nederland, Stokkum
Hee lieve allemaaal,
Daar gingen we dan, met twee grote rugzakken ,geen ervaring met een derdewereldland, opweg naar India. Een groot avontuur stond ons te wachten. Na een moeizaam afscheid liepen we zwaaiend de douane door, nog steeds niet beseffend dat het avontuur nu begonnen was. Na twee jaar lang voorbereiden, loop je daar dan met zn twee op het vliegveld van Amsterdam Airport. Er ging een vreemd gevoel door ons lichaam. Maar waren allebei suuuuuuper nieuwsgierig naar wat ons precies te wachten stond!? De vlucht naar Londen ging goed, was snel voorbij. Vijf uur wachten ging helaas wat minder snel. Toen verscheen op het bord departure 'Chennai' . De kriebels kwamen toen wel even naar boven. Nog vrij relaxed liepen we naar onze gate, en daar zagen we de 'eerste' mensen die uit India komen. Er schoten meteen vragen door ons hoofd heen, of die stip verf was of iets anders..
In het vliegtuig bleek dat de vlucht maar halfvolgeboekt was en dat betekende voor ons, ruimte om te liggen. Direct vroegen we de steward of we van stoel mochten verplaatsen zodat we ieder 3stoelen per persoon hadden. De vlucht die 11uur duurde , ging doordat we zoveel ruimte hadden en dus ook konden liggen, heel erg snel voorbij!!
Aangekomen op Chennai Airport, merkten we meteen de warmte op. Het was midden in de nacht, maar heel erg warm. Dat merkten we vooral toen we met onze backpacks buiten kwamen. Iedereen keek ons aan. Een zeer ongemakkelijk moment, en tevens de eerste confrontatie met de cultuur van dit mooie land. Deze momente gaan we nog vaak zat meemaken werd ons verteld. En gelijk had die meneer. We moesten meekomen naar de auto, en werden naar het project gebracht. We waren gelijk weer klaar wakker toen we eenmaal op de weg zaten, wat een chaoten hier!!! Na een rit van ongeveer drie kwartier was het dan zover, eindelijk waren we er. Onze tassen werden naar de kamer gebracht, we hoefden zelf niets te dragen, best ongemakkelijk. Eenmaal op onze kamer was het eerstenwat we zeiden, een normale wc! Verder is ons kamertje goed, twee persoonbed, een plafondventilator, koelkast, grote kleding kast, een wc en helaas een douche die het niet doet. We wassen ons met een teil gekookt water en badschuim, ook prima te doen al voelt het wel erg middeleeuws. Van Paul (de directeur) was het oke als we de eerste dagen alles op ons eigen tempo deden, vanwege een kleine jetlag. Toen we dan eindelijk wakker waren en klaar om naar beneden te gaan, kwam het besef dat we hier de komende 4maanden zitten. Eenmaal beneden bij de jongens was het super leuk. Ze waren allemaal erg lief toen we ze voor de eerste keer zagen, de leeftijden lopen erg uiteen. De jongste zullen tussen de 2&3 zijn en de oudste tussen de 16&17. De jongens moesten zich van de staff een voor een voorstellen, jammer genoeg zijn we de meeste namen al weer vergeten. Daarna hebben we vooral spelletjes gespeeld met ze. De eerste keer mee eten was ook wat, we dachten heel even dat we in vuur en vlam stonden. Het is echt zoooo scherp hier. Om geen risico te lopen dat Fre wat verkeerds eet, hebben we gelijk daarna met de vrouw van Paul afgesproken dat we zelf koken. We hebben nu dus op ons kamertje een kookplaat en eten vooral rijst, noodles en pasta's. Het eten van rijst, gaat behoorlijk goed, al zit er voor ons gevoel bijna geen smaak aan. We proberen daarom van alles uit en hebben onze moeders gevraagd nasi pakketten en sate saus op te sturen naar het project.
Vandaag moesten we vroeg opstaan, want de kinderen moesten naar een sportdag. De hele nacht liepen er mensen naar binnen en naar buiten, sjouwde met vers eten, kinderen en muziek. We zouden opgehaald worden om 10 uur, maar natuurlijk, werd dat pas half 12.. In afspraken maken zijn de mensen hier heel erg goed, maar ze nakomen is een ander verhaal. Totaal gestresst met wel honderden kilo's rijst die nog verpakt moesten worden om mee te nemen, vloog iedereen hier door het huis. Aangekomen op de high school van chennai, zaten daar zo'n 200 kids te wachten totdat ze mochten 'sporten'. Wij werden zoals vaker gebeurd, op een stoel gezet, want op de grond zitten zijn we 'te goed' voor. Nadat 4 uur op de stoel, de grond, een stoepje en zelfs staand te hebben doorgebracht, met nog 5 uur te gaan, besloten we zelf weg te gaan. We hebben een riksja genomen en zijn terug naar het project gegaan. Het leek er even op dat de bestuurder de weg niet meer wist, maar kwamen uiteindelijk goed terecht.
Dit land zit vol verrassingen en elke dag in de riksja, gewoon op straat of het project staan we weer met onze mond vol tanden. De mensen zijn super lief en de kids heel beschermend waardoor we ons snel thuis voelen. Kunnen goed overweg met de staff en ook onze handen en voeten communicatie is sterk verbeterd. We gaan het zeker 4 maanden volhouden en ook zeker met plezier. Ondertussen houden we jullie met deze verslagen een beetje op de hoogte. We vinden het erg leuk als je reageert en laat weten hoe het thuis is. Wij zijn namelijk ook benieuwd naar jullie verhalen!
We willem jullie nog wel even laten weten dat we alleen een ipad hebben en tot nu toe onze foto's nog niet kunnen uploaden. We zijn aan het zoeken naar een oplossing, zodra die er is zien jullie snel genoeg de foto's verschijnen.
Tot snel. Veel liefs,
Nien & Free
Daar gingen we dan, met twee grote rugzakken ,geen ervaring met een derdewereldland, opweg naar India. Een groot avontuur stond ons te wachten. Na een moeizaam afscheid liepen we zwaaiend de douane door, nog steeds niet beseffend dat het avontuur nu begonnen was. Na twee jaar lang voorbereiden, loop je daar dan met zn twee op het vliegveld van Amsterdam Airport. Er ging een vreemd gevoel door ons lichaam. Maar waren allebei suuuuuuper nieuwsgierig naar wat ons precies te wachten stond!? De vlucht naar Londen ging goed, was snel voorbij. Vijf uur wachten ging helaas wat minder snel. Toen verscheen op het bord departure 'Chennai' . De kriebels kwamen toen wel even naar boven. Nog vrij relaxed liepen we naar onze gate, en daar zagen we de 'eerste' mensen die uit India komen. Er schoten meteen vragen door ons hoofd heen, of die stip verf was of iets anders..
In het vliegtuig bleek dat de vlucht maar halfvolgeboekt was en dat betekende voor ons, ruimte om te liggen. Direct vroegen we de steward of we van stoel mochten verplaatsen zodat we ieder 3stoelen per persoon hadden. De vlucht die 11uur duurde , ging doordat we zoveel ruimte hadden en dus ook konden liggen, heel erg snel voorbij!!
Aangekomen op Chennai Airport, merkten we meteen de warmte op. Het was midden in de nacht, maar heel erg warm. Dat merkten we vooral toen we met onze backpacks buiten kwamen. Iedereen keek ons aan. Een zeer ongemakkelijk moment, en tevens de eerste confrontatie met de cultuur van dit mooie land. Deze momente gaan we nog vaak zat meemaken werd ons verteld. En gelijk had die meneer. We moesten meekomen naar de auto, en werden naar het project gebracht. We waren gelijk weer klaar wakker toen we eenmaal op de weg zaten, wat een chaoten hier!!! Na een rit van ongeveer drie kwartier was het dan zover, eindelijk waren we er. Onze tassen werden naar de kamer gebracht, we hoefden zelf niets te dragen, best ongemakkelijk. Eenmaal op onze kamer was het eerstenwat we zeiden, een normale wc! Verder is ons kamertje goed, twee persoonbed, een plafondventilator, koelkast, grote kleding kast, een wc en helaas een douche die het niet doet. We wassen ons met een teil gekookt water en badschuim, ook prima te doen al voelt het wel erg middeleeuws. Van Paul (de directeur) was het oke als we de eerste dagen alles op ons eigen tempo deden, vanwege een kleine jetlag. Toen we dan eindelijk wakker waren en klaar om naar beneden te gaan, kwam het besef dat we hier de komende 4maanden zitten. Eenmaal beneden bij de jongens was het super leuk. Ze waren allemaal erg lief toen we ze voor de eerste keer zagen, de leeftijden lopen erg uiteen. De jongste zullen tussen de 2&3 zijn en de oudste tussen de 16&17. De jongens moesten zich van de staff een voor een voorstellen, jammer genoeg zijn we de meeste namen al weer vergeten. Daarna hebben we vooral spelletjes gespeeld met ze. De eerste keer mee eten was ook wat, we dachten heel even dat we in vuur en vlam stonden. Het is echt zoooo scherp hier. Om geen risico te lopen dat Fre wat verkeerds eet, hebben we gelijk daarna met de vrouw van Paul afgesproken dat we zelf koken. We hebben nu dus op ons kamertje een kookplaat en eten vooral rijst, noodles en pasta's. Het eten van rijst, gaat behoorlijk goed, al zit er voor ons gevoel bijna geen smaak aan. We proberen daarom van alles uit en hebben onze moeders gevraagd nasi pakketten en sate saus op te sturen naar het project.
Vandaag moesten we vroeg opstaan, want de kinderen moesten naar een sportdag. De hele nacht liepen er mensen naar binnen en naar buiten, sjouwde met vers eten, kinderen en muziek. We zouden opgehaald worden om 10 uur, maar natuurlijk, werd dat pas half 12.. In afspraken maken zijn de mensen hier heel erg goed, maar ze nakomen is een ander verhaal. Totaal gestresst met wel honderden kilo's rijst die nog verpakt moesten worden om mee te nemen, vloog iedereen hier door het huis. Aangekomen op de high school van chennai, zaten daar zo'n 200 kids te wachten totdat ze mochten 'sporten'. Wij werden zoals vaker gebeurd, op een stoel gezet, want op de grond zitten zijn we 'te goed' voor. Nadat 4 uur op de stoel, de grond, een stoepje en zelfs staand te hebben doorgebracht, met nog 5 uur te gaan, besloten we zelf weg te gaan. We hebben een riksja genomen en zijn terug naar het project gegaan. Het leek er even op dat de bestuurder de weg niet meer wist, maar kwamen uiteindelijk goed terecht.
Dit land zit vol verrassingen en elke dag in de riksja, gewoon op straat of het project staan we weer met onze mond vol tanden. De mensen zijn super lief en de kids heel beschermend waardoor we ons snel thuis voelen. Kunnen goed overweg met de staff en ook onze handen en voeten communicatie is sterk verbeterd. We gaan het zeker 4 maanden volhouden en ook zeker met plezier. Ondertussen houden we jullie met deze verslagen een beetje op de hoogte. We vinden het erg leuk als je reageert en laat weten hoe het thuis is. Wij zijn namelijk ook benieuwd naar jullie verhalen!
We willem jullie nog wel even laten weten dat we alleen een ipad hebben en tot nu toe onze foto's nog niet kunnen uploaden. We zijn aan het zoeken naar een oplossing, zodra die er is zien jullie snel genoeg de foto's verschijnen.
Tot snel. Veel liefs,
Nien & Free
-
29 September 2012 - 18:19
Inge:
He dames!!
Goed te horen dat jullie veilig zijn aangekomen. Wat kan ik zeggen: heel herkenbaar wat jullie schrijven! De echte India ervaring daar kun jeje niet op voorbereiden, dat moet je gewoon meemaken :-)... Ik wens jullie nog heel veel succes en plezier de komende tijd!
Liefs Inge -
29 September 2012 - 18:19
Inge:
He dames!!
Goed te horen dat jullie veilig zijn aangekomen. Wat kan ik zeggen: heel herkenbaar wat jullie schrijven! De echte India ervaring daar kun jeje niet op voorbereiden, dat moet je gewoon meemaken :-)... Ik wens jullie nog heel veel succes en plezier de komende tijd!
Liefs Inge -
29 September 2012 - 18:19
Inge:
He dames!!
Goed te horen dat jullie veilig zijn aangekomen. Wat kan ik zeggen: heel herkenbaar wat jullie schrijven! De echte India ervaring daar kun jeje niet op voorbereiden, dat moet je gewoon meemaken :-)... Ik wens jullie nog heel veel succes en plezier de komende tijd!
Liefs Inge -
29 September 2012 - 18:32
Channa:
Hihi dat was dus veel water drinken bij het eten! Ben benieuwd naar de fotos meiden. Keep in touch!
XXX -
29 September 2012 - 21:45
Kenza:
Lieve Fredirique,
Het is een leuk verhaal en erg interessant. Ik wil even tegen je zeggen dat ik je heeeeeeel erg mis.
Maar ik wens je heel erg veel plezier met je vriendin en hoop dat jullie het leuk gaan hebben.
Groetjes aan je vriendin.En natuurlijk ook aan jou.
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
Van Kenza ;) -
29 September 2012 - 21:46
Groet Uut Diem:
Hoi Nienke en Frederique,
Wat een suuuupppppeeeer gaaf gebeuren voor jullie. Blussen kun je met suiker of witte rijst dan gaat de brand snel weg. Ja wat zijn wij dan watjes met ons "pittig eten"hihi. Wij hopen nog veel van deze leuke reisverslagen te lezen.
Groetjes van ons uut Diem,
rudy jet ruud bart. -
29 September 2012 - 21:49
Kenza:
Sorry dat ik je naam verkeerd heb geschreven ;-) -
30 September 2012 - 10:28
Peter Van Eijk:
Geweldige ervaring! Ik herken mijn eerste India-ervaringen in jullie verhaal. Chaos, chaos, chaos. Mensen, zoveel mensen. Fijn dat jullie zo goed ontvangen zijn. Ben benieuwd naar jullie verdere ervaringen. Veel plezier enne ook veel sterkte bij al die 'hot meals' . Groet. -
01 Oktober 2012 - 09:55
Fleur:
Klinkt goed schatjes!! Ben benieuwd naar de foto's!
Heel veel kusjes -
05 Oktober 2012 - 17:49
Ferenc, Sandy, Nienke En Sem :
Hey lieve Free en Nienke,
Wat fijn om te horen dat jullie de eerste cultuurshock goed overleefd hebben.
We zitten al weer met smart te wachten op jullie volgende verslag!
Nienke en Sem vinden het heel bijzonder dat je zo'n eind weg bent, helemaal alleen...
Onze Nienke overleeft ook haar eerste cultuurshock op de grote school. Al vier lekke banden verder, maar verder gaat alles goed, zelfs haar eerste cijfers!!
Geniet van jullie ervaringen!
Liefs van Ferenc, Sandy, Nienke en Sem
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
